Μια σημαντική απουσία από τις Χρυσές Σφαίρες, μια αναδρομή στη ζωή της Nancy Sinatra, το εξώφυλλο του Cristopher Niemann για τον New Yorker και η κληρονομιά του Ricky Powell.
Από τη Βαρβάρα Σαββίδη
05/02/2021
Πολλά πράγματα τραβούν το click μας στη διάρκεια της εβδομάδας, κάποια όμως βρίσκουν μια θέση στα bookmarks μας, ώστε να τα απολαύσουμε με την ηρεμία που χρειάζεται το σαββατοκύριακο. Εδώ, μοιραζόμαστε μαζί σας τα αγαπημένα μας.
Γιατί δεν είναι υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα η σειρά «I may destroy you»;
Αυτό φαίνεται πως αναρωτιούνται πολλοί φανατικοί της σειράς των BBC και HBO, μεταξύ των οποίων και η Deborah Copaken, σεναριογράφος του «Emily in Paris», σειρά που είναι υποψήφια για δυο βραβεία. «Ο ενθουσιασμός μου έχει μετριαστεί μπροστά στο σνομπάρισμα της Michaela Coel», είπε χαρακτηριστικά η ίδια, που δηλώνει πως θεωρεί πως η σειρά της Coel υπερέχει όλων των υπολοίπων.
Η χαρισματική Michaela Coel είναι η σεναριογράφος, σκηνοθέτιδα και πρωταγωνίστρια της σειράς «I may destroy you», η οποία αφηγείται τη διαχείριση του τραύματος του βιασμού μιας γυναίκας, και συγκαταλέγεται στη λίστα με τις αγαπημένες σειρές καλλιτεχνών, κριτικών και προσωπικοτήτων, μεταξύ των οποίων ο Μπαράκ Ομπάμα.
Να σημειώσουμε βέβαια πως κι αν τη σνόμπαραν οι Χρυσές Σφαίρες, η δημιουργός της σειράς πήρε μια υποψηφιότητα στα SAG awards. Αν τα βραβεία έχουν κάποια σημασία, δηλαδή.
Η Michaela Coel έγραψε, συν-σκηνοθέτησε, πρωταγωνίστησε στη σειρά I May Destroy You
Ricky Powell: ο φωτογράφος της underground σκηνής της Νέας Υόρκης
Ο Νεοϋορκέζος φωτογράφος Ricky Powell πέθανε την 1η Φεβρουαρίου σε ηλικία 59 ετών, έχοντας αποτυπώσει μοναδικά την pop, hip hop και underground σκηνή της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του ‘80 και ‘90.
Η ενασχόλησή του με τη φωτογραφία ξεκίνησε τυχαία, με μια Minolta που παράτησε μια πρώην του, κι έτσι αποφάσισε να της αποδείξει πόσο καλός φωτογράφος μπορούσε να γίνει. To 1986 παραιτήθηκε από τη δουλειά του – πουλούσε γρανίτα λεμόνι στο δρόμο – για να ακολουθήσει τους Beastie Boys στην περιοδεία τους «Licensed to Ill». Συνέχισε να φωτογραφίζει τη μπάντα έως το 1994, γεγονός που του έδωσε το ψευδώνυμο «Ο τέταρτος Beastie Boy».
Οι θρυλικές του φωτογραφίες απεικονίζουν με αυθεντικότητα κι έναν ανεπιτήδευτο ρεαλισμό τη χιπ χοπ σκηνή της εποχής, καθώς και προσωπικότητες όπως ο Jean-Michel Basquiat, ο Andy Warhol, οι Run-DMC, η Madonna.
Το 2020 έκανε πρεμιέρα στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Tribeca το ντοκιμαντέρ «Ricky Powell: The individualist». Διαβάστε το ενδιαφέρον αφιέρωμα του Vulture.
Debi Mazar, Sandra Bernhard, and Madonna in NYC, 1988. Photo Ricky Powell
Η Νάνσυ Σινάτρα δεν θα συγχωρήσει ποτέ τους ψηφοφόρους του Τραμπ
Με αφορμή την επανακυκλοφορία των μεγάλων της επιτυχιών σε μια συλλογή που κυκλοφορεί από τις 5 Φεβρουαρίου με τίτλο «Nancy Sinatra: Start Walkin’ 1965-1976», η γεννημένη το 1940 Νάνσυ Σινάτρα δίνει μια συνέντευξη στον Guardian.
Μεταξύ άλλων, αναφέρεται στο ξεκίνημά της στο χώρο της μουσικής, στο συμβόλαιο που της προσέφερε ο πατέρας της Φρανκ Σινάτρα με τον όρο να πουλήσει δίσκους, στο σεξ και τη δεκαετία του ’60, στη γνωριμία της με τον Έλβις Πρίσλευ, στην απογοήτευσή της όταν ο επί χρόνια συνεργάτης της Λι Χέιζελγουντ εξαφανίστηκε χωρίς να της πει τίποτα, αλλά και στην έντονη αντιπάθεια της ίδιας – και του πατέρα της – για τον Τραμπ.
Nancy Sinatra. Photograph Ron Joy, © Boots Enterprises, Inc
Το εξώφυλλο του New Yorker, από τον Christoph Niemann
«Σαν μια θεατρική σκηνή που περιμένει τους ηθοποιούς να επιστρέψουν», περιγράφει το περιοδικό New Yorker το εξώφυλλό του για το τεύχος της 8ης Φεβρουαρίου, φιλοτεχνημένο από τον Christoph Niemann. Ο καλλιτέχνης, που έχει ως βάση του το Βερολίνο, εμπνεύστηκε από την πολυσύχναστη νεοϋορκέζικη γειτονιά του SoHo με τα παλιά κτίρια και τους δρόμους από λιθόστρωτο, οι οποίοι είναι πλέον άδειοι εξαιτίας της πανδημίας. Με αυτή την αφορμή, το περιοδικό φιλοξενεί και μια συνέντευξη του Γερμανού εικονογράφου και γραφίστα.
Αν σας αρέσει η δουλειά του, μπορείτε να ανακαλύψετε περισσότερα μέσα από το ντοκιμαντέρ του Netflix “Abstract: The Art of Design”.
